Çocuk Yapmak İstemiyorum Diyen Kadın: Deli mi Akıllı Mı?

Ben boşanmış bir ailenin tek kızıyım. annem ve ananemle büyüdüm ama babam hep etrafımdaydı hala öyle. Şiddet ve alkol sorunu ile iğrenç bir koca olsa da babalığı farklıydı hep beni cesaretlendirendi. akıllı inek bir öğrenci oldum hep. annemse bunca şeye rağmen erkek düşmanı veya feminist bir uyanış yaşaması gerekirken ve Bursa'da büyümüş fen bilgisi öğretmeni klasik aydın teyze diyeceğimiz bir figür gibi dursa da benim erken evlenmemi, evliliğin önemini ve başkalarının kocalarını çok önemsedi. üniversitede sevgili yapamamam bile onu üzdü. 26 yaşında evlenicez diye eşimle tanıştığında bence Boğaziçi'ni kazandığım zamandan daha çok mutlu olmuştur.

Garip bir şekilde beni eksik veya hasarlı görürdü belki kendini görüyordu. ben de eşime kadar uzun ilişki kuramadım saçma sapan insanlara platonik takıldım acaba bu da kötü ya da eksik baba figürü muydu?

Evlenebileceğimi hic düşünmezdim çünkü biri beni o kadar uzun süre sevemez derdim. evet o kadar okudum ettim ama evlilik de çocuk yapma da başarı oldu benim için. sonrası ise hüsran kötülesen evlilik ve aslında şuan bana sorun sensin diyen yani beni benim özelliklerimden dolayı sevemeyen bir eş ve benim boşanma fobim. şu anki aklım olsa ilk seneden sonraki kavgalarda bitirmeliydim ve çocuk işine girmemeliydim. ama bir nur topum var ve onun için her sabah enerjimi toplamaya devam etmeye çalışıyorum.

Peki Genel Olarak Neden Artık Çocuk İstemeyen Kadınlar Daha Çok

Bugün, birçok kadının kulağımıza fısıldadığı, bazılarının ise yüksek sesle haykırdığı bir cümle var: "Çocuk yapmak istemiyorum!" Peki, bu gerçekten delilik mi, yoksa bir tür akıl ve özgürlük ilanı mı? Biraz düşünelim… Ve elbette delilik değil. Deli kelimesi eşimin bana manipülasyon olarak kullandığı bir kelime. Ağzım alıştı herhalde.

Hani derler ya, “Yıldızlar, biz ne dersek desek, her zaman parlak kalır!” İşte çocuk yapmamak da bazen böyle bir durum. Herkesin kendi hayatını şekillendirme hakkı vardır, değil mi? Öyleyse, çocuk yapmamak isteyen kadınları suçlamak elbette saçmalık. Hatta kendine güvenmeyip bunu bilen kadın bilinçlidir. Kendini lohusa depresyonundan ve kötüleşen bir evlilikten de koruyacaktır.

Ayrıca çocuk yapmadan önce bir değerlendirme olmaması, yani ebeveynliğe uygunluk gibi, bana artık çok ilginç geliyor. Çünkü bu gerçekten herkesin yapabileceği bir şey değil ve sadece genç nüfus için üremek gibi görülmemesi lazım. Ne devlet ne de toplum gözünden.

Bu Dünyaya Çocuk Getirmeli mi Getirmemeli Mi?

Neden Modern Çağda Kadınlar, Çocuk Yapmıyor ya da Geç Yaşta İstiyor?

Modern zamanların, çoklu sorumlulukları ve yüksek tempolu yaşamı içinde çocuk yapmak, bazen bir "acil durum" gibi görülmeye başlıyor. Kadınlar, kariyerlerini inşa etmek, seyahat etmek, kendi hayallerinin peşinden gitmek gibi bir dizi seçeneğe sahipler ve bu durum, çocuk sahibi olma kararını zorlaştırıyor.

Ayrıca, “çocuk yapmak” gibi ciddi bir kararın, sırf toplum baskısından ötürü verilmesi de pek akıl karı değil. Bugün kadının toplumdaki yeri, 20 yıl önceye göre çok farklı. Artık daha bağımsız, daha bilinçli ve kendi hayatını yönlendirme gücüne sahip.

Bazı kadınlar içinse çocuk sahibi olmak, sadece biyolojik bir ihtiyaç değil, duygusal bir tercih haline geliyor. Çocuk yapmayı geç yaşa erteleme kararı da, uzun bir kariyer sürecinden sonra belki daha bilinçli ve hazır hissetmekten kaynaklanıyor. Modern dünyada “doğurganlık” zamanla değişen bir kavram olmuş durumda; kadınlar artık 30’larının sonlarına, hatta 40’larına gelmeden annelik fikrine sıcak bakmıyorlar. Bunun ardında sadece bireysel tercih değil, aynı zamanda sağlık ve ekonomik durum da yer alıyor.

Beni Anla, Çocuk Yapmak İstemiyorum Demek De Mantıklı Bir Seçenek Olabilir.

Ve işte geldik, şahsi fikrime! Eğer sağlam bir evlilik yoksa, akılda en ufak bir şüphe varsa, özgürlüğünü seviyorsan ve fiziksel olarak zorluklara katlanacak bir bünyen yoksa, ve içinden bir ses "Acaba?" diyorsa... O zaman, belki de çocuk yapmamak en mantıklı seçim. Çocuk, sadece sevimli bir minik insan değil, bir hayat boyu süren sorumluluk, gece uykusuz geçen saatler ve değişen duygusal denge demek.

Düşünün, bir çocuğa bakacak gücünüz yoksa, onun ihtiyacını karşılayacak zamanınız yoksa, sadece “etraf ne der?” diye hareket ediyorsanız, çocuk sahibi olmanın daha büyük bir sorumluluk haline gelmesi işten bile değil.

Hepimiz biliyoruz ki, mutlu bir çocuk, mutlu bir ailede büyür. Eğer evlilik sağlam değilse, iki kişi arasında bir anlayış eksikse, o zaman çocuk yapmanın sorumluluğu bir yükten başka bir şey olmayabilir. Çocuk, tek başına, tüm evliliğin geleceğini kurtarmaz.

Bu yüzden, sağlam bir temele sahip değilken, "çocuk yapmama" kararı almak, gerçekten mantıklı bir seçenek olabilir. Eğer çocuk sahibi olmak size özgürlüğünüzü kısıtlayacak gibi geliyorsa ve bu fikir bile sizi daraltıyorsa, belki de yapmamakta haklısınızdır.

Sonuç olarak, kadınların çocuk yapma ya da yapmama kararını sadece toplumsal baskılara göre vermemeleri gerektiğini düşünüyorum. Bu kişisel bir yolculuktur ve her kadının hayatını kendi istediği şekilde şekillendirme hakkı vardır. Herkesin yolculuğu farklıdır; bazıları annelik yolunu seçer, bazıları ise farklı bir yolda ilerler. Önemli olan, bu kararı kendiniz için en doğru olanı yaparak almanızdır.